بوی نان داغ

هر روز بر فراز این شهر
ستارگان درخشانی می میرند
در دل تاریک خیابان هایش
فریاد تجاوز ی به گوشم میرسد
گویا انسانها همه خفته اند
با طلوع خورشید
رهگذران عجولانه
از کنار جسدی می گذرند
که نمی دانم نامش چیست
بوی نان داغ
و صدای اذانی نیست
دیوار هایش آنقدر بلند است
که خورشید هم می ترسد
نورش را بر قلب ما انسانهای
ماتم زده به تابد
شاید این آخر خط است

ح.حاجی آقا کانادا