گفتم در تنهائی هایم شعری بنویسم
از ورای قلب شکسته ام
به آن سوی غبار نادانی ها
و با صدای بلند هم بگویم
این چه رسمی دارد روزگاران
سخت است بودن و دیدن
نه نشانی از حقیقت دارد این جا
نه انسانی مشق انسانیت می داند
آسمان سرد و غمگین است
مردمان غم نانی دارند
دیگر کلاغ هاهم از مترسک نمی ترسند
این چه تقدیری است
که باید عشق را پنهان کرد
از ورای قلب شکسته ام
به آن سوی غبار نادانی ها
و با صدای بلند هم بگویم
این چه رسمی دارد روزگاران
سخت است بودن و دیدن
نه نشانی از حقیقت دارد این جا
نه انسانی مشق انسانیت می داند
آسمان سرد و غمگین است
مردمان غم نانی دارند
دیگر کلاغ هاهم از مترسک نمی ترسند
این چه تقدیری است
که باید عشق را پنهان کرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر