شعر هایم آویزان افکار عجیبی است
دانه های برفی به آرامی می بارد
یقه کت قدیمی خود را محکم می بندم
سرما در مونترال بیداد می کند
دختر جوان و زیبائی آن گوشه نشسته است
سرما و بی خانمان ها
شبی که زنی زنده درآتش سوخت
و دمکراسی و حیات وحش هم بیدار نشد
از شمع نفرت دارم
چون زن بی گناه را زنده زنده در تنهائی سوزاند
روز بعد باد خاکستر سوخته زن را می برد
تا در پشت پنجره کاخ های فرمایشی ملکه کانادا بپرسد
چرا زنده زنده سوختم
حاجی آقا
برای زن بی خانمانی که در ونکور با روشن کردن شمعی در زیر کارتون های خالی ودر زیر بارش برف زنده زنده می سوزد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر