تا به آن نقطه پرسش برسم

میروم با دل غمگین خودم
صحبتی باز کنم
در کنار جاده پوچی ها
و حصاری که در طول عریضش می بینم
جای پائی است
که نشان از رفتن تو است
در دشت وسیعی قدم بر می دارم
تا به آن نقطه پرسش برسم
باز هم جای پائی براین دشت خدا می بینم
زندگی رفتن بود
و آمدن ما هم شاید از نقطه نادانی ها
پس دلت را بردار
برو بیرون تر از دشت خدا
شاید آنجا همه ارزش ها
بهتر از نقطه پوچی باشند
حاجی آقا