دو کلمه حرف حسابی با خودم. می پرسم از خودم من سیتی زن کانادا هستم هنرمند و حتی بهترین صنعتی کار مانند پدر بزرگ خدا بیامرز خودم که فامیلش صنعتی بود با این همه استعداد خدا دادی و هنر قادرنیستم گلیم خود را از آب بیرون بکشم. گرانی سرسام آور و مالیات های سنگین در کانادا و غرب. سیستم بردگی مدرن واقعی . باز از خودم می پرسم چه حقی دارم به حکومت ایران توهین کنم و یا انتقادی بگیرم ؟ البته انتقاد کرفتن یا امر به معروف و نهی از منکر حق همه مااست چون فساد آقازاده ها و دیگران را همه می دانند. با خودم می گویم زیر بار حرف زور نروم و حتی بدترین انتقاد ها را از ایران داشتم و دارم ولی خدا شاهد است دلم میسوزد خون عزیزان ما بچه های مخلص و پاک پای مال هوس های آقازاده ها و آن هائی شود که اسلام را سپر فساد خود کرده اند . از آمریکا نفرت دارم چون دروغ گو و آدم کشان قهاری هستند و فاسد . انگلیسی ها بدتر از همه. دوست دارم مردم ایران را آزادتر ببینم و خودشان عاقل تر متوجه شوند که فرهنگ غربی فاسد و مانند مارزیبائی خش خط و خال است . ایراد از اسلام نیست از خود مااست اکر من فاسدو پول پرست و حریص و زنا کار....نباشم حتما دیگری هم و دیگری مانند ژاپنی ها و ما می شویم ایرانی و سربلند. این ها که در غرب داد می زنند چرا کثافت کاری ها و فساد خود و حکومت های خود را پنهان می کنند ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر