گل ها درباد

گل ها درباد
عشق در یادم
همه بوسیدن خواب
رفتار عقل
با نادانی
چه شب ها بی خبریم
از خدا و این همه زیبائی
شعر هایم می ترسند
و هنوزهم نفسی دارم
تا خاطره ها را بنویسم
شاید امشب من هم بروم
تازیان بر پشتم
خانه ها مان ویران
نفسی نیست
قفسی می بینم
ساخته از آرزو های عجیب
کفتاری بر نعشم
و دندان های تیز نامردان
دل خسته ای دارم
هنرم  نقاشی  است
هنرم مانده در این خانه خراب
 بی پا سخ
روحم در رنجیر است
شاید امشب
خدا لطفی کرد
و سلامم را پاسخ
در کمین اند گر گ ها ئی
که هنوز هم تشنه خون اند

سایه ها دشنه بدست
همه می ترسیم
از این  تفاوت های عجیب
چه گناهی داشت
پس چذا ناله ما را نشنید