صبح زود

صبح زود

که هنوز مترسک هم در خواب است

و روستائی خوب می زند شخم

می شکافد زمین

می پاشد بذر

من تنها

در کنار رود بزرگی نشسته ام

و دفترچه خاطراتم را ورق می زنم

در افکار پریشانم

قاب عکس خالی را می بینم

افسوس می خورم و می اندیشم

شاید یک روز

دیدار ما 

 آغاز شکفتن زندگی جدیدی باشد

ح.ح