و نگاهم را به افق می دوزم
شاید این لحضه تنهائی من
روز آخر باشد
و من تنها
با نسیمی خنک
رو به نجات خودپرواز کنم
شاید امروز من هم بروم
قلب تنهایم چقدر سنگین است
و نفسهایم خسته
دیوار هائی چه بلند
آه
امش بماه هم پنهان است
رخت می بندم
قر آ ن را می بوسم
شاید امشب بروم
خاکم آنجا است
زیر آن سرو بلند
خواب دیدم
لحظه ها را می دانم
مادرم آنجا است
مرا می خواند
پس باید رفت
و سفر را گفت سلام
زندگی لحظه های شادی و غم بود
که ترسیدن از خود
نگرانم می کرد
شاید امشب بروم
چو نسیمی تنها
ح. حاجی آقا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر